fojer (język polski) edytuj

 
fojer (1.1)
 
fojer (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gw. (Poznań) ogień[1]
(1.2) gw. (Poznań) pożar[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Feuer[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 211.

fojer (język wilamowski) edytuj

 
fojer (1.1)
 
fojer (1.2)
 
fojer (1.3)
 
fojer (1.5)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
faojerfȧjer
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ogień[1][2]
(1.2) pożar[1][2]
(1.3) żar[2]
(1.4) war[2]
(1.5) ognisko
odmiana:
(1.1-5) lp fojer; lm fojyn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zdrobn.
rzecz. fojerhȫka m, fojela n, fojerhöka m, faojerwerk
czas. fojyn
związki frazeologiczne:
etymologia:
swn. fiur < prazachgerm. *fuir < pragerm. *fōr < praindoeur. *péh₂wr̥.
por. niderl. vuur,dolnoniem. Füer, niem. Feuer, zachodniofryzyjski fjoer, ang. fire, duń. fyr
uwagi:
zobacz słowa zaczynające się od „fojer”
źródła:
  1. 1,0 1,1   Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 303.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 130.