ewakuacja (język polski) edytuj

 
ewakuacja (1.1) powodzian
wymowa:
IPA[ˌɛvakuˈwaʦ̑ʲja], AS[evakuacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.epenteza ł akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) opuszczenie jakiegoś terenu lub obiektu przez ludzi, najczęściej wraz z dobytkiem i inwentarzem, z powodu klęski żywiołowej, wojny lub innego zagrożenia; zob. też ewakuacja w Wikipedii
(1.2) żart. pospieszny wyjazd
(1.3) fiz. opróżnienie z powietrza
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) próbna ewakuacja • plan ewakuacji • zarządzić / zorganizować / przeprowadzać ewakuację • kierować ewakuacją • przymusowa / dobrowolna ewakuacja
(1.3) ewakuacja bańki żarówki / lampy elektronowej
synonimy:
(1.1) exodus, odwrót
(1.2) ucieczka, rejterada
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ewakuowanie n, ewakuant m
czas. ewakuować
przym. ewakuacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.3) Według autorów Ilustrowanego słownika technicznego dla wszystkich w tym znaczeniu słowo „ewakuacja” było w 1963 r. określane jako niepolecane zarówno w języku technicznym, jak i w mowie potocznej[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „ewakuacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Heliodor Chmielewski, Ignacy Baran, Stefan Skupiński, Ilustrowany słownik techniczny dla wszystkich, t. A-M, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1963, s. 6 i 119.