dziewosłąb
dziewosłąb (język polski) edytuj
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ʥ̑ɛˈvɔswɔ̃mp], AS: [ʒ́evosu̯õmp], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• asynch. ą
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. mężczyzna, który w imieniu kawalera starającego się o rękę panny, prosi jej rodziców o zgodę; zob. też dziewosłąb w Encyklopedii staropolskiej
- (1.2) daw. starosta weselny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziewosłąb dziewosłęby dopełniacz dziewosłęba dziewosłębów celownik dziewosłębowi dziewosłębom biernik dziewosłęba dziewosłębów narzędnik dziewosłębem dziewosłębami miejscownik dziewosłębie dziewosłębach wołacz dziewosłębie dziewosłęby - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziewosłąb dziewosłęby / dziewosłąby dopełniacz dziewosłęba dziewosłębów celownik dziewosłębowi dziewosłębom biernik dziewosłąb dziewosłęby / dziewosłąby narzędnik dziewosłębem dziewosłębami miejscownik dziewosłębie dziewosłębach wołacz dziewosłębie dziewosłęby / dziewosłąby
- przykłady:
- (1.1) Powiedz, gdzie mam błysnąć chwałą? Mamże zostać dziewosłębem?[1]
- (1.1) Archánioł Gábryel, / Dźiewosłąb Boży, y Poseł: / Przybył do Máryey dziewice, / Z niebieskiey stolice.[2] (sic!)
- (2.1) Jest jego dziewosłąb (…) wierszem łacińskim ułożony, na wesele Fabijana Czerny, wojewodzica Malborskiego z Leszczyńską wojewodzianką Brzeską, drukowany w Toruniu roku 1611.[3] (sic!)
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dziewosłęb, swat, rajek, zerzec
- (2.1) swaty
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziewosłęb m
- forma żeńska dziewosłębica ż
- czas. dziewosłębić
- przym. dziewosłębi
- związki frazeologiczne:
- o kogoś w dziewosłęby chodzić
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: swat
- źródła:
- ↑ Aleksander Fredro Zemsta
- ↑ Pienie VIII, Parthenomelica, Wilno 1613
- ↑ Adam Adamowicz, Samuel Orgelbrand Encyklopedyja powszechna, t. 2, nakładem S. Orgelbranda, 1860, s. 748