dziady
dziady (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) kult. rel. obrzęd ludowy z terenu Kresów, podczas którego przywołuje się duchy zmarłych; zob. też dziady (zwyczaj) w Wikipedii; zob. też dziady w Encyklopedii staropolskiej
- (1.2) daw. chmury[1]
- (1.3) daw. rupiecie, stare sprzęty[1]
- (1.4) daw. nasiona ostrzenia pospolitego, psiego języka[1]
- (1.5) daw. kopy siana na polu[1]
- (1.6) daw. rodzaj jabłek[1]
- (1.7) daw. chomąto z uprzężą[1]
- (1.8) lud. demony polne o charakterze pozytywnym, opiekujące się polami i zbiorami[2]
- (1.9) lud. łopian[3]
- (1.10) lud. jeżyna[4]
rzeczownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-7) blp;
przypadek liczba mnoga mianownik dziady dopełniacz dziadów celownik dziadom biernik dziady narzędnik dziadami miejscownik dziadach wołacz dziady
- przykłady:
- (1.1) W teraźniejszych czasach ponieważ światłe duchowieństwo i właściciele usiłowali wykorzenić zwyczaj połączony z zabobonnémi praktykami, i zbytkiem częstokroć nagannym; pospólstwo więc święci Dziady tajemnie w kaplicach lub pustych domach niedaleko cmentarza. Zastawia się tam pospolicie uczta z rozmaitego jadła, trunków, owoców, i wywołują się dusze nieboszczyków[5].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziaders mzw/mos, dziadzio mos, dziadzia mos, dziaduś mos, dziadostwo n, dziadowanie n, dziadyga m, dziad m, dziadzienie n, zdziadzienie n, dziadek m, dziadziuś m, dziadówka ż, dziadówa ż
- czas. dziadować ndk., dziadzieć ndk., zdziadzieć dk.
- przym. dziadowski
- przysł. dziadowsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też Dziady (zwyczaj) w Wikicytatach
- (1.1) por. Zaduszki • Wszystkich Świętych • Halloween
- tłumaczenia:
- (1.9) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łopian
- (1.10) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jeżyna
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5
Hasło „dziad” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 631.
- ↑ Hasło „Dziady (III)” w: Barbara i Adam Podgórscy, Wielka księga demonów polskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2018, ISBN 978-83-7649-153-0.
- ↑ Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 76.
- ↑ Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 111.
- ↑ Adam Mickiewicz, Dziady, część II
