dyftong
dyftong (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. dźwięk samogłoskowy o zmiennym przebiegu artykulacji, będący złożeniem samogłoski i półsamogłoski; przez użytkowników języka postrzegany jako złożenie dwóch samogłosek; zob. też dwugłoska w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dyftong dyftongi dopełniacz dyftongu dyftongów celownik dyftongowi dyftongom biernik dyftong dyftongi narzędnik dyftongiem dyftongami miejscownik dyftongu dyftongach wołacz dyftongu dyftongi
- przykłady:
- (1.1) Nazwę chińskiej sztuki geomancji, „feng shui”, Polacy wymawiają jak „feng szuj”, a tymczasem w chińskim „shui” zawiera tryftong [uei], a nie dyftong [ui] i tę sylabę powinno wymawiać się jak „szłej”.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dwugłoska
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dyftongizacja ż, dyftongizowanie n
- czas. dyftongizować ndk.
- przym. dyftongiczny
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) diphthong, gliding vowel
- baskijski: (1.1) diptongo
- białoruski: (1.1) дыфтонг m
- bułgarski: (1.1) дифтонг m
- francuski: (1.1) diphtongue ż
- hiszpański: (1.1) diptongo m
- kataloński: (1.1) diftong m
- litewski: (1.1) diftongas m
- niderlandzki: (1.1) tweeklank, diftong
- niemiecki: (1.1) Diphthong m
- nowogrecki: (1.1) δίφθογγος m/ż
- rosyjski: (1.1) дифтонг m
- ukraiński: (1.1) дифтонг m
- węgierski: (1.1) diftongus
- włoski: (1.1) dittongo m
- źródła: