drażliwy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[draʒˈlʲivɨ], AS[dražlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który drażni, prowadzi do rozdrażnienia, nieporozumień, zdenerwowania
(1.2) o człowieku: taki, który jest skłonny do nerwowości, pobudliwości; zbyt wrażliwy, przeczulony
(1.3) taki, który jest drastyczny; nie jest łagodny, pogodny, delikatny
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Przed podejmowaniem tematów drażliwych chroniła autocenzura, fakt, że rzeźby demonstrowano publicznie[1].
(1.2) Marcel jest dość drażliwą osobą i całkiem łatwo można go wyprowadzić z równowagi.
składnia:
kolokacje:
(1.1) drażliwy temat
(1.2) drażliwy człowiek • drażliwy na punkcie
(1.3) drażliwa scena, drażliwy widok
synonimy:
(1.2) obraźliwy, obrażalski
antonimy:
(1.1-3) łagodny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. drażliwość, rozdrażnienie
czas. drażnić
przysł. drażliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
kalka z franc. irritable[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Aleksander Jackowski, Polska sztuka ludowa, 1974, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Mirosław Bańko, Alicja Witalisz, O proporcji kalk i zapożyczeń właściwych w polszczyźnie, w: Kalkierungs- und Entlehnungssprachen in der Slavia, red. Kai Witzlack-Makarevich, Frank & Timme GmbH, 2018, s. 134.