defenestracja
defenestracja (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌdɛfɛ̃nɛˈstraʦ̑ʲja], AS: [defẽnestracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. wyrzucenie kogoś lub czegoś przez okno; zob. też defenestracja (czynność) w Wikipedii
- (1.2) książk. przen. śmierć poprzez wyrzucenie przez okno bądź wypadnięcie przez nie[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik defenestracja defenestracje dopełniacz defenestracji defenestracji / przest. defenestracyj[2] celownik defenestracji defenestracjom biernik defenestrację defenestracje narzędnik defenestracją defenestracjami miejscownik defenestracji defenestracjach wołacz defenestracjo defenestracje
- przykłady:
- (1.1) Defenestracja w Pradze w 1618 roku była bezpośrednim powodem wojny trzydziestoletniej.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. autodefenestracja ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- zob. też defenestracja w Wikipedii
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) defenestration
- czeski: (1.1) defenestrace ż
- estoński: (1.1) defenestratsioon
- fiński: (1.1) defenestraatio
- francuski: (1.1) défenestration ż
- hiszpański: (1.1) defenestración ż
- kataloński: (1.1) defenestració ż
- niderlandzki: (1.1) defenestratie
- niemiecki: (1.1) Defenestration ż, Fenstersturz m
- norweski (bokmål): (1.1) defenestrasjon
- norweski (nynorsk): (1.1) defenestrasjon
- nowogrecki: (1.1) εκπαραθύρωση ż
- portugalski: (1.1) defenestração ż
- rosyjski: (1.1) дефенестрация ż
- włoski: (1.1) defenestrazione ż
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „defenestracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
