czyn (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʧ̑ɨ̃n], AS[čỹn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) działanie, postępek, akt; zob. też czyn w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Każda osoba, która dopuści się czynu okrucieństwa na zwierzęciu jest winna przestępstwa.
składnia:
(1.1) czyn D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uczynek
antonimy:
(1.1) marazm, bezczynność, zaniechanie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czynnik m
czas. począć, czynić ndk.
przym. czynny
przysł. czynnie
związki frazeologiczne:
czyn społecznyw czynie społecznym
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: