cywilny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʦ̑ɨˈvʲilnɨ], AS[cyvʹilny], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nie należący do wojska
(1.2) praw. taki, który odnosi się do strony prawnej relacji osobistych, majątkowych oraz rodzinnych między obywatelami
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Standardowa formuła podziękowania współmałżonkowi wypowiadana przez jubilatów nawiązywała literalnie do tej, którą wygłaszano w czasie ślubu cywilnego[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) po cywilnemu
(1.2) kodeks cywilny • obrona cywilnaproces cywilnyspółka cywilnastan cywilnyślub cywilnyurząd stanu cywilnego
synonimy:
(1.2) cywilnoprawny[2]
antonimy:
(1.1) wojskowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cywil m, cywilistyka ż, cywilista m, cywilistka ż
czas. cywilizować
przym. cywilistyczny, cywilizatorski
przysł. cywilnie
związki frazeologiczne:
odwaga cywilnaśmierć cywilna
etymologia:
łac. civilisobywatelski[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. 2,0 2,1   Hasło „cywilny” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.