ciekawy (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ʨ̑ɛˈkavɨ], AS[ćekavy], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który się czymś interesuje, chce mieć informacje na dany temat
(1.2) taki, który wzbudza zainteresowanie
(1.3) reg. łódz. taki, który szybko chodzi, cieka[1]
(1.4) st.pol., łow. rączy[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jestem ciekawy, gdzie znajdziecie otwarty sklep o tej porze.
(1.2) Ta książka jest bardzo ciekawa. Przeczytałam w dwa dni.
(1.3) Nasz pies jest więcej ciekawy, wiecznie cieka po wsi.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zaciekawiony, dociekliwy
(1.2) interesujący
(1.3) ruchliwy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ciekawość ż, ciekawostka ż, zaciekawienie n, ciekawska ż, ciekawski mos
czas. ciekawić, ciekać
przym. ciekawski, ciekaw
przysł. ciekawie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 186.
  2. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 320.