bytować (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) książk. żyć w konkretnych warunkach
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Przeminął chyba bezpowrotnie statyczny okres dziejów, kiedy na rozległych i wolnych terenach mógł człowiek bytować niezależnie od technik i więzów organizacji[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) ludzie / drobnoustroje / mikroorganizmy / organizmy / zwierzęta bytują
synonimy:
(1.1) egzystować, istnieć, żyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bycie n, byt mrz, bytność ż, bytowanie n, bytowość ż
przym. bytowy
przysł. bytowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. byt + -ować, kalka z ros. бытова́ть (bytovátʹ)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Czesław Gawarecki, Próchnica i fermentacja (wyd. 1939)
  2.   Hasło „bytować” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.