bystrość
bystrość (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) prędkość, szybkość
- (1.2) szybkość orientacji, inteligencja, żywość umysłu[1]
- (1.3) czułość wzroku lub (rzadziej) słuchu
- odmiana:
- (1.1-3) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik bystrość dopełniacz bystrości celownik bystrości biernik bystrość narzędnik bystrością miejscownik bystrości wołacz bystrości
- przykłady:
- (1.1) (…) miał wielką bystrość w chwytaniu i demaskowaniu podłości, kryjącej się pod maską filantropii, patryotyzmu, religii (…)[2]
- (1.2) Zaufawszy swojej znakomitej bystrości, pogardził radami przyjaciół i omal nie przypłacił tego życiem (…)[3]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) prędkość, szybkość
- (1.2) inteligencja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) rapidity, swiftness; (1.2) astuteness; (1.3) wzroku: sharpness, słuchu: keenness
- białoruski: (1.1) хуткасць ż, скорасць ż; (1.2) праніклівасць ż
- hiszpański: (1.1) rapidez ż; (1.3) agudeza ż
- łaciński: (1.2) subtilitas ż
- niemiecki: (1.1) Schnelligkeit ż; (1.2) Scharfsinn m, Pfiffigkeit ż; (1.3) Schärfe ż, Sensibilität ż
- źródła:
- ↑ Hasło „bystrość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Wacław Nałkowski: Z przedwczesnych mogił!
- ↑ Szatan z siódmej klasy, Kornel Makuszyński, 1937 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.