brukiew

brukiew (język polski)

brukiew (1.1)

brukwie (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈbrucɛf], AS: [bruḱef], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. roślina jadalna lub pastewna z gatunku Brassica napus var. rapifera L.; zob. też kapusta rzepak w Wikipedii

(1.2) kulin. jadalny korzeń brukwi (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brukiew	brukwie
dopełniacz	brukwi	brukwi
celownik	brukwi	brukwiom
biernik	brukiew	brukwie
narzędnik	brukwią	brukwiami
miejscownik	brukwi	brukwiach
wołacz	brukwi	brukwie

przykłady:

(1.1) Moja babcia uprawiała brukiew.

(1.2) Wrzuć te brukwie do garnka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kwaki, reg. krak. karpiel

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) roślina

(1.2) warzywo, jarzyna

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. brukwiowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Wruke, niem. Bruke < wł. ruca, wł. ruchetta, franc. roquette

uwagi:

(1.1) zwykle w lp

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) swede, rutabaga
• białoruski: (1.1) бручка ż; (1.2) бручка ż
• czeski: (1.1) tuřín m, brukev řepka tuřín; (1.2) tuřín m
• duński: (1.1) knudekål w
• esperanto: (1.1) napo
• estoński: (1.1) kaalikas
• francuski: (1.1) rutabaga m
• islandzki: (1.1) gulrófa ż, rófa ż
• kaszubski: (1.1) wrëk m; (1.2) wrëk m
• niemiecki: (1.1) Kohlrübe ż
• rosyjski: (1.1) брюква ż; (1.2) брюква ż
• szkocki: (1.1) neep; (1.2) neep
• ukraiński: (1.1) бруква ż; (1.2) бруква ż
• wilamowski: (1.1) kwak ż, kwāk ż; (1.2) kwak ż, kwāk ż
• włoski: (1.1) rutabaga ż

źródła: