bonifrater

bonifrater (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Jana Bożego; zob. też bonifratrzy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bonifrater	bonifratrzy
dopełniacz	bonifratra	bonifratrów
celownik	bonifratrowi	bonifratrom
biernik	bonifratra	bonifratrów
narzędnik	bonifratrem	bonifratrami
miejscownik	bonifratrze	bonifratrach
wołacz	bonifratrze	bonifratrzy

przykłady:

(1.1) Czytam książkę o hiszpańskim bonifratrze.

(1.1) W aptece bonifratrów nie dostałam ligniny.

składnia:

kolokacje:

(1.1) klasztor / kościół / szpital Bonifratrów • nowicjat / postulat bonifratrów

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zakonnik, osoba konsekrowana

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska bonifraterka ż

przym. bonifraterski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. bonus + frater → dobry brat

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: