bibelot (język polski) edytuj

 
bibelot (1.1)
 
bibeloty (1.1) na półce
wymowa:
IPA[bʲiˈbɛlɔt], AS[bʹibelot], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) drobny przedmiot o charakterze dekoracyjnym
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na wystawie można obejrzeć cenną zastawę stołową oraz bibeloty z miśnieńskiej porcelany.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cacko, durnostojka
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) drobiazg, ozdoba
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. bibelocik m
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 54.

bibelot (język angielski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) bibelot
odmiana:
(1) lp bibelot; lm bibelots
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

bibelot (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) bibelot
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bibelotek
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: