bǫrkr

bǫrkr (język staronordyjski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kora

odmiana:

(1.1) lp bǫrkr, bǫrk, berki, barkar (bǫrkrinn, bǫrkinn, berkinum, barkarins)

przykłady:

(1.1) Hrǫrnar þǫll, sú er stendr þorpi á, hlýr-at henni bǫrkr né barr; svá er maðr, sá er manngi ann. Hvat skal hann lengi lifa? (Hávamál) → Sosna na skale schnie i umiera, igliwie nie chroni ni kora; tak jest z człowiekiem, którego nikt nie kocha, po co ma żyć długo?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pragerm. barkuz*; por. isl. börkur, nbk. bork, ang. bark, szw. bark, duń. bark

uwagi:

źródła: