assoziativ

assoziativ (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [asoʦɪ̯aˈtiːf]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) asocjacyjny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der assoziative ein assoziativer assoziativer	die assoziative eine assoziative assoziative	das assoziative ein assoziatives assoziatives	die assoziativen assoziativen assoziative
Gen.	słaba mieszana mocna	des assoziativen eines assoziativen assoziativen	der assoziativen einer assoziativen assoziativer	des assoziativen eines assoziativen assoziativen	der assoziativen assoziativen assoziativer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem assoziativen einem assoziativen assoziativem	der assoziativen einer assoziativen assoziativer	dem assoziativen einem assoziativen assoziativem	den assoziativen assoziativen assoziativen
Akk.	słaba mieszana mocna	den assoziativen einen assoziativen assoziativen	die assoziative eine assoziative assoziative	das assoziative ein assoziatives assoziatives	die assoziativen assoziativen assoziative

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Assoziation ż, Assoziierung ż

czas. assoziieren ż

przym. assizativ

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: