asenterunek
asenterunek (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. wojsk. przymusowy pobór do wojska; zob. też asenterunek w Wikipedii
- (1.2) daw. gw. przegląd i rejestracja koni[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik asenterunek asenterunki dopełniacz asenterunku asenterunków celownik asenterunkowi asenterunkom biernik asenterunek asenterunki narzędnik asenterunkiem asenterunkami miejscownik asenterunku asenterunkach wołacz asenterunku asenterunki
- przykłady:
- (1.1) — I gdzież uciekłeś? — Wprost do Przemyśla na plac asenterunku. Zaciągnąłem się do wojska. — I służyłeś? — Całe cztery lata[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) branka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Assentierung[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 53.
- ↑ Walery Łoziński, Zaklęty dwór, Władysław Dyniewicz, Chicago 1885.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 27.