armata
armata (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik armata armaty dopełniacz armaty armat celownik armacie armatom biernik armatę armaty narzędnik armatą armatami miejscownik armacie armatach wołacz armato armaty
- przykłady:
- (1.1) Nam strzelać nie kazano. – Wstąpiłem na działo • I spójrzałem na pole; dwieście armat grzmiało[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) armatohaubica / haubicoarmata • lufa armaty • strzelać z armaty • bateria armat
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) działo
- hiponimy:
- holonimy:
- związki frazeologiczne:
- wytoczyć ciężkie armaty • gdy idziesz zabijać muchę, nie zabieraj ze sobą armaty
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cannon
- białoruski: (1.1) гармата ż
- bułgarski: (1.1) топ m
- czeski: (1.1) dĕlo
- duński: (1.1) kanon w
- esperanto: (1.1) pafilego, kanono
- francuski: (1.1) canon m
- hiszpański: (1.1) cañón m
- kaszubski: (1.1) kanóna
- kataloński: (1.1) canó ż
- kazachski: (1.1) зеңбірек
- luksemburski: (1.1) Kanoun ż
- niemiecki: (1.1) Kanone ż
- norweski (bokmål): (1.1) kanon m
- norweski (nynorsk): (1.1) kanon m
- nowogrecki: (1.1) κανόνι n
- rosyjski: (1.1) пу́шка ż
- szwedzki: (1.1) kanon w
- ukraiński: (1.1) гармата ż
- węgierski: (1.1) ágyú
- wilamowski: (1.1) kanur ż, kanūər ż, kaniür ż
- źródła:
- ↑ Adam Mickiewicz: Reduta Ordona.
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.
- ↑
Hasło „armata” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
armata (język włoski) edytuj
- wymowa:
- IPA: /ar.'ma.ta/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. arma ż, armamento m, armato m, armatore m, armatura ż, armo m
- czas. armare, armarsi
- przym. armato
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: