adorator (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌadɔˈratɔr], AS[adorator], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna zabiegający o względy kobiety
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jest zawsze otoczona przez swoich adoratorów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) amant, konkurent, uwodziciel, wielbiciel; pot. absztyfikant
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. adoracja ż, adorowanie n, adorant m
forma żeńska adoratorka ż
czas. adorować ndk.
przym. adoracyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. adorator
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: