adopcja

adopcja (język polski)

wymowa:

IPA: [aˈdɔpʦ̑ʲja], AS: [adopcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. prawne uznanie obcego dziecka za własne; zob. też adopcja w Wikipedii

(1.2) przygarnięcie zwierzęcia (np. bezdomnego, ze schroniska)

(1.3) praw. przyjęcie przez jeden kraj prawa innego kraju

(1.4) daw. przyjęcie do rodu, stanu rycerskiego itp.

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	adopcja	adopcje
dopełniacz	adopcji	adopcji / przest. adopcyj
celownik	adopcji	adopcjom
biernik	adopcję	adopcje
narzędnik	adopcją	adopcjami
miejscownik	adopcji	adopcjach
wołacz	adopcjo	adopcje

przykłady:

(1.1) Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przysposobienie, usynowienie, adoptacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. adoptowanie n, adoptacja ż

czas. adoptować ndk., zaadoptować dk.

przym. adopcyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. adoptio < łac. adoptare → przybrać, przyjąć do rodziny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) adoption
• arabski: (1.1) تبن
• baskijski: (1.1) adopzio
• białoruski: (1.1) адопцыя ż; (1.4) адопцыя ż
• czeski: (1.1) adopce ż
• duński: (1.1) adoption w
• esperanto: (1.1) adopto
• francuski: (1.1) adoption
• hiszpański: (1.1) adopción ż
• interlingua: (1.1) adoption
• jidysz: (1.1) אַדאָפּטירונג ż
• kataloński: (1.1) adopció ż
• litewski: (1.1) adopcija ż, įvaikinimas m
• łaciński: (1.1) adoptio ż; (1.2) adoptio ż
• niderlandzki: (1.1) adoptie ż
• niemiecki: (1.1) Adoption ż
• norweski (bokmål): (1.1) adopsjon m
• nowogrecki: (1.1) υιοθεσία ż; (1.2) υιοθεσία ż; (1.3) υιοθέτηση ż
• portugalski: (1.1) adopção ż
• rosyjski: (1.1) усыновление n
• słoweński: (1.1) posvojitev ż
• szwedzki: (1.1) adoption w
• węgierski: (1.1) örökbefogadás
• wietnamski: (1.1) việc nhận con nuôi
• włoski: (1.1) adozione ż

źródła: