Serena (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[sɛˈrɛ̃na], AS[serna], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Serena w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mam na imię Serena i studiuję fizjoterapię na Wydziale Fizjoterapii Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pani Serena • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Serena • kobieta imieniem (o imieniu) Serena • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Serena • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Serena • otrzymać / dostać / przybrać imię Serena • dzień imienin / imieniny Sereny
synonimy:
(1.1) zdrobn. Serenka, Sera, Serusia, Serunia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. Serenka ż, Sera ż, Serusia ż, Serunia ż
forma męska Seren mos
przym.
przest. gw. Serenin[1][2], Serenowy[1][2]
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. Serena < łac. serenus (serena ż) → pogodny, spokojny
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
  2. 2,0 2,1   Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.

Serena (język angielski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Serena
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) war. Serene
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Serene
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Serena < łac. serenapogodna
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Angielski - Imiona
źródła:

Serena (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Serena[1]
odmiana:
(1.1) Seren|a, ~ae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) sancta Serenaświęta Serena
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. sereno
rzecz. serenitas ż, Serenopolis ż, serenum n
przym. serenus
przysł. serene
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. serena < łac. serenuspogodny
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 621.