Kuma
Kuma (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kuma Kumy dopełniacz Kumy Kum celownik Kumie Kumom biernik Kumę Kumy narzędnik Kumą Kumami miejscownik Kumie Kumach wołacz Kumo Kumy
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Kumy • nad Kumą • Kuma wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Kumy • pływać / płynąć Kumą
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) Кума
- bułgarski: (1.1) Кума ż
- czeski: (1.1) Kuma
- francuski: (1.1) Kouma
- kataloński: (1.1) Kumà
- litewski: (1.1) Kuma
- niemiecki: (1.1) Kuma
- rosyjski: (1.1) Кума ż
- ukraiński: (1.1) Кума ż
- włoski: (1.1) Kuma
- źródła:
- ↑ Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 191.