Dubrownik

Dubrownik (język polski)

Dubrownik (1.1)

Dubrownik (1.1)

wymowa:

IPA: [duˈbrɔvʲɲik], AS: [dubrovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. portowe miasto na południu Chorwacji, nad Adriatykiem; zob. też Dubrownik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Dubrownik	Dubrowniki
dopełniacz	Dubrownika	Dubrowników
celownik	Dubrownikowi	Dubrownikom
biernik	Dubrownik	Dubrowniki
narzędnik	Dubrownikiem	Dubrownikami
miejscownik	Dubrowniku	Dubrownikach
wołacz	Dubrowniku	Dubrowniki

przykłady:

(1.1) Dubrownik jest głównym ośrodkiem turystycznym Dalmacji.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Dubrowniku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Dubrownika • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Dubrownika • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Dubrownika • mieszkaniec / mieszkanka Dubrownika • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Dubrowniku • pochodzić z Dubrownika • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Dubrownika

synonimy:

(1.1) peryfr. perła Adriatyku

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

(1.1) Dalmacja

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dubrowniczanin mos, dubrowniczanka ż

przym. dubrownicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

chorw. Dubrovnik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Dubrovnik
• białoruski: (1.1) Дуброўнік m
• chorwacki: (1.1) Dubrovnik m
• czeski: (1.1) Dubrovník m
• hebrajski: (1.1) דוברובניק
• jidysz: (1.1) ראגוזא
• lombardzki: (1.1) Ragüsa
• łaciński: (1.1) Ragusia ż, Ragusium n, Epidaurum n
• macedoński: (1.1) Дубровник m
• nowogrecki: (1.1) Ντουμπρόβνικ n
• rosyjski: (1.1) Дубровник m
• serbski: (1.1) Дубровник m
• słowacki: (1.1) Dubrovník m
• ukraiński: (1.1) Дубровник m
• włoski: (1.1) Ragusa ż

źródła: