Aneks:Język ukraiński - deklinacja I

Deklinacja I | Deklinacja II | Deklinacja III | Deklinacja IV


Deklinacja I - odmiana rzeczowników rodzaju żeńskiego i męskiego, zakończonych w mianowniku liczby pojedynczej na , , np. ріка, баба, груша, пісня, надія.

Pod względem wzorów odmiany, rzeczowniki te można podzielić na trzy grupy:


Liczba pojedyncza

Przypadek Wzór 1 – grupa twarda Wzór 2 – grupa miękka Wzór 3 – grupa mieszana
Н.
книжка

надія

груша
Р.
книжки
-і/-ї
надії

груші
Д.
книжці
-і/-ї
надії

груші
З.
книжку

надію

грушу
О. -ою
книжкою
-ею/-єю
надією
-ею
грушею
М.
книжці
-і/-ї
надії

груші
К.
книжко!
-е/-є
надіє!

груше!

Liczba mnoga

Przypadek Wzór 1 – grupa twarda Wzór 2 – grupa miękka Wzór 3 – grupa mieszana
Н.
книжки
-і/-ї
надії

груші
Р. -
книжок
-/-ь
надій
-
груш
Д. -ам
книжкам
-ям
надіям
-ам
грушам
З.
книжки
-і/-ї
надії

груші
О. -ами
книжками
-ями
надіями
-ами
грушами
М. -ах
книжках
-ях
надіях
-ах
грушах
К.
книжки!
-і/-ї
надії!

груші!

Uwagi

  • w celowniku i miejscowniku liczby pojedynczej spółgłoski: г, к, х zamieniają się na spółgłoski (odpowiednio): з, ц, с. Np.: нога - нозі, дочка - дочці, муха - мусі.
  • w dopełniaczu liczby mnogiej do tematu czasami wstawia się dodatkowe о lub е. Np.: книжка – книжок, пісня – пісень, сестра - сестер.
  • w dopełniaczu liczby mnogiej, jeżeli występujące w temacie о lub е znajdzie się w zamkniętej sylabie, zamienia się je na і. Np.: голова - голів, нога – ніг. Wyjątki: сорока - сорок, ворона - ворон, чеснота - чеснот, проба – проб i inne.
  • w dopełniaczu liczby mnogiej niektóre rzeczowniki mają końcówkę -ей lub -ів, np. миша - мишей, староста - старостів, суддя – суддів. Końcówkę -ей mają rzeczowniki żywotne rodzaju żeńskiego, natomiast końcówkę -ів rzeczowniki żywotne rodzaju męskiego.
  • biernik liczby mnogiej jest identyczny jak dopełniacz – w przypadku rzeczowników oznaczających istoty żywe, lub identyczny jak mianownik – w przypadku rzeczowników oznaczających przedmioty nieożywione.