צאָן

צאָן (jidysz)

(1.1) צאָן

(1.2) ציינער

transliteracja:

YIVO: tson; polska: con

wymowa:

IPA: /ʦɔn/; IPA: [t͡sɔn]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. ząb

(1.2) techn. ząb

odmiana:

(1.1-2) lp צאָן; lm ציין lub ציינער

przykłady:

(1.1) ער איז געווען אַלט אַ יאָר דרײַסיק, שטאַרק ווי אַ דעמב, אָבער מיט ווייניק ציין אין מויל.‏ → Miał około trzydziestu lat, był silny jak dąb, ale z niewieloma zębami w ustach.

(1.1) .עס קלאַפּט אים אַ צאָן אין / אָן אַ צאָן → Stuka / Dzwoni / Szczęka zębami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) C. + (ציינער שנײַדן זיך (בײַ → zęby się wyrzynają + C.

(1.1) ציינבערשטל → szczoteczka do zębów

(1.1) ציינדאָקטער → dentysta, stomatolog

(1.1) צאָנווייטיק → ból zęba

(1.1) ציינפֿלייש → dziąsło

(1.2) ציינראָד → koło zębate

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. ציינדל

związki frazeologiczne:

(1.1) לאַכן מיט ציינער → szczerzyć zęby (w uśmiechu)

(1.1) קלעקן אויף אַ צאָן → ledwo starczać

(1.1) (שאַרפֿן זיך די ציינער (אויף (t. שאַרפֿן די ציינער) → ostrzyć sobie zęby (na)

(1.1) (אויפֿעסן די ציין (אויף → zjeść zęby (na)

etymologia:

śwn. zan, por. niem. Zahn

uwagi:

źródła: