чиновник
чиновник (język bułgarski) edytuj
- transliteracja:
- činovnik
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) urzędnik
- (1.2) pejor. urzędas, biurokrata
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. чиновничество n, чиновничестване n
- forma żeńska чиновничка ż
- czas. чиновничествам ndk.
- przym. чиновнически, чиновнишки
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
чиновник (język rosyjski) edytuj
- transliteracja:
- činovnik
- znaczenia:
rzeczownik żywotny, rodzaj męski
- (1.1) urzędnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik чино́вник чино́вники dopełniacz чино́вника чино́вников celownik чино́внику чино́вникам biernik чино́вника чино́вников narzędnik чино́вником чино́вниками miejscownik чино́внике чино́вниках
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. чин m, чиновничество n
- przym. чиновничий
- przysł. по-чиновничьи
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Rosyjski - Zawody
- źródła:
чиновник (język ukraiński) edytuj
- transliteracja:
- činovnik
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) urzędnik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) службовець
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. чин m, чиновність ż, чиновництво n
- przym. чиновний, чиновницький
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: