звонить
звонить (język rosyjski) edytuj
- transliteracja:
- zvonitʹ
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany
- odmiana:
- (1.1-3) звони́ть; ter. lp звоню́, звони́шь, звони́т; lm звони́м, звони́те, звоня́т; przesz. lp звони́л / звони́ла / звони́ло; lm звони́ли; rozk. lp звони́; lm звони́те
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- звонить во все колокола → robić wiele szumu
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: