ευλογία

ευλογία (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [e.vlo.ˈji.a]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) błogosławieństwo

(1.2) dobrodziejstwo, dar

odmiana:

F25: lp D. ευλογίας; lm ευλογίες, D. ευλογιών

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ευχή

antonimy:

(1.1) κατάρα

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ευλογώ

przym. ευλογημένος, ευλογητός, εύλογος

rzecz. ευλόγημα, ευλόγηση, ευλογητάριο, ευλογιά

związki frazeologiczne:

ευλογία Θεού → dar boży, dary boże • με τις ευλογίες + D. → za zgodą, za przyzwoleniem + D. (zazwyczaj ironicznie) • την ευλογία σου, πάτερ/δέσποτα, πάτερ/δέσποτα, την ευλογία σας → (zwrot grzecznościowy powitania lub pożegnania księdza/biskupa)

etymologia:

gr. εὐλογία (εὖ + λόγος) → pochwała

uwagi:

źródła: