αλήτης

αλήτης (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [a.ˈli.tis]

homofon: αλίτης

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) włóczęga, bezdomny

(1.2) próżniak, leń, nierób

(1.3) hultaj, ulicznik, chuligan

odmiana:

(1) M10

przykłady:

(1.1) Αλήτη μ'είπες μια βραδιά / χωρίς καμιά αιτία, / μα του αλήτη η καρδιά / δε σου κρατάει κακία. → Włóczęgą nazwałaś mnie pewnego wieczoru / bez żadnego powodu, / lecz serce włóczęgi / nie żywi do ciebie urazy.

(1.2) Ο αδελφός σου είναι πια τριάντα χρονών, αλλά δεν παίρνει δουλειά, και οι γονείς του τρέφουν ακόμα αυτον τον αλήτη. → Twój brat ma już trzydzieści lat, ale nie podejmuje pracy, a jego rodzice jeszcze żywią tego nieroba.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) αλάνης, αλανιάρης, μόρτης

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. αλητεύω

przym. αλήτικος

rzecz. αλητάμπουρας m, αληταρία ż, αλητεία ż, αλήτισσα ż, αλητόπαιδο n, αλητοπαρέα ż, αλητοτουρίστας m, αλητοτουρίστρια ż

zdrobn. αλητάκι n, αλητάκος m

zgrub. αληταράς m

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἀλήτης (alḗtēs) → włóczęga, żebrak

uwagi:

nie mylić z: αλίτης

źródła: