świekra

świekra (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈɕfʲjɛkra], AS: [śfʹi ̯ekra], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. matka męża, rzadziej żony

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od: świekier

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świekra	świekry
dopełniacz	świekry	świekr
celownik	świekrze	świekrom
biernik	świekrę	świekry
narzędnik	świekrą	świekrami
miejscownik	świekrze	świekrach
wołacz	świekro	świekry

przykłady:

(1.1) Synowa patrzyła z podziwem na swoją świekrę.

(1.1) […] tak dawniej jak i dzisiaj u ludu, który tej nazwy w wielu stronach używa, świekier, świokier, świekra, świokra, świekrucha oznacza tylko rodziców męża, a teść i teścia – rodziców żony.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. świekrew, daw. świokra, reg. świekrucha, teściowa, daw. teścia, reg. teszcza

antonimy:

(1.1) synowa, st.pol. snecha, st.pol. sneszka

hiperonimy:

(1.1) powinowata

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. świekrowy

rzecz. świekier m

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *svekry (D. liczby pojedynczej prasł. *svekrъve) → 'matka męża'

por. białor. свякроў, ros. свекровь

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: teściowa

• białoruski: (1.1) свякроў ż
• rosyjski: (1.1) свекро́вь ż

źródła: