środkowy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɕrɔtˈkɔvɨ], AS[śrotkovy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) znajdujący się w środku

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) sport. zawodnik, który gra na środku boiska, w linii ataku lub pomocy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Spójrz na te trzy obrazy - środkowy to przykład kubizmu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) środkowa trójkątaEuropa Środkowa
(2.1) obrońca środkowy, napastnik środkowy
synonimy:
(1.1) centralny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. środek mrz, środeczek mrz
czas. środkować ndk.
przyim. śród, wśród
związki frazeologiczne:
(1.1) środkowy palec
etymologia:
pol. środek + -owy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: