ścieżka (język polski) edytuj

 
polna ścieżka (1.1)
 
ścieżka (1.3)
 
ścieżki (1.5)
wymowa:
?/i, IPA[ˈɕʨ̑ɛʃka], AS[śćeška], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wąski wydeptany pasek ziemi albo też specjalnie wytyczony i ubity dla pieszych
(1.2) inform. opis lokalizacji pliku na dysku komputera; zob. też ścieżka dostępu w Wikipedii
(1.3) inform. w grafice komputerowej krzywa wyznaczona przez ciąg punktów
(1.4) fonogr. wydzielony fragment zapisu obrazu lub dźwięku, np. nagranie jednego z instrumentów[1]
(1.5) elektron. linia przewodząca wytyczona na płytce obwodu drukowanego
(1.6) środ. linia utworzona z narkotyku
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.2) Program wypisał mi, że nie może znaleźć ścieżki do pliku konfiguracyjnego i nie uruchomi się.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ścieżka leśna / polna • ścieżka rowerowa • ścieżka redykowa
(1.2) ścieżka do pliku • ścieżka dostępu
(1.4) ścieżka dźwiękowa (do filmu) • ścieżka gitary / perkusji
synonimy:
(1.4) ślad
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ścieg m, ścieżkowiec m
zdrobn. ścieżyna ż, ścieżynka ż
przym. ścieżkowy
związki frazeologiczne:
być na wojennej ścieżce / wkroczyć na wojenną ścieżkęchodzić utartymi ścieżkamichodzić własnymi ścieżkamiprostować ścieżkiścieżka zdrowia
etymologia:
zdrobn. od st.pol. śćdza[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa ogólnego. Terminologizacja wyrazów potocznych, „Poradnik Językowy” nr 2/1979, s. 63.
  2.   Hasło „ścieżka” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.