łakomczuch

łakomczuch (język polski)

wymowa:

IPA: [waˈkɔ̃mʧ̑ux], AS: [u̯akõmčuχ], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) pot. ktoś, kto jest łakomy, lubi jeść, zwłaszcza słodycze, przysmaki

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: łakomczucha

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łakomczuch	łakomczuchy
dopełniacz	łakomczucha	łakomczuchów
celownik	łakomczuchowi	łakomczuchom
biernik	łakomczucha	łakomczuchów / łakomczuchy
narzędnik	łakomczuchem	łakomczuchami
miejscownik	łakomczuchu	łakomczuchach
wołacz	łakomczuchu	łakomczuchy

przykłady:

(1.1) Krzyś jest strasznym łakomczuchem, zjada całą tabliczkę czekolady na raz.

składnia:

kolokacje:

(1.1) straszny / nienażarty łakomczuch

synonimy:

(1.1) łasuch, obżartuch, obżarciuch, żarłok

antonimy:

(1.1) niejadek

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łakomstwo n

zdrobn. łakomczuszek m

forma żeńska łakomczucha ż

czas. łakomić się ndk.

przym. łakomy

przysł. łakomie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) ласун m
• esperanto: (1.1) frandemulo, manĝemulo

źródła: