leczo
leczo (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) kulin. węgierska potrawa jednogarnkowa z pokrojonych na kawałki papryki, pomidorów i cebuli, często z dodatkiem boczku lub kiełbasy, duszonych z przyprawami; zob. też leczo w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) nieodm.[1][2],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik leczo leczo dopełniacz leczo leczo celownik leczo leczo biernik leczo leczo narzędnik leczo leczo miejscownik leczo leczo wołacz leczo leczo - lub pot.[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik leczo lecza dopełniacz lecza lecz / leczów celownik leczu leczom biernik leczo lecza narzędnik leczem leczami miejscownik leczu leczach wołacz leczo lecza
- przykłady:
- (1.1) Leczo świetnie smakuje podane z chrupiącą bagietką lub ryżem.
- (1.1) Na Węgrzech często do leczo dodaje się pod koniec duszenia rozkłócone jajko.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) lečo n
- hiszpański: (1.1) pisto m
- niemiecki: (1.1) Letscho m/n
- rosyjski: (1.1) ле́чо n
- słowacki: (1.1) lečo n
- ukraiński: (1.1) ле́чо n
- węgierski: (1.1) lecsó
- źródła:
